Kminek zwyczajny

  2. Rośliny lecznicze
  3. Kminek zwyczajny
Kminek zwyczajny

Carum carvi L.

Kminek zwyczajny

Rodzina: Selerowate (Baldaszkowate) - Apiaceae, Umbelliferae

Тмин обыкнове́нный

Caraway (Meridian fennel, Persian cumin)

Wzniesiona, bruzdkowana, mocno rozgałęziona, osiąga 30–70 cm (1 m) wysokości. Podłużnie żeberkowana.

Liście rozety i dolne łodygowe są długoogonkowe, górne – bezogonkowe, podwójnie- lub potrójniepierzastodzielne, o wąskich działkach. Ogonek liściowy przechodzi w pochwę, z której wyrastają dwa listki.

Drobne, białe (wyjątkowo zdarzają się różowe), zebrane w liczne baldachy złożone o 5-10 szypułach. Pokrywek brak.

Rozłupnia, złożona z dwu oddzielnych niełupek, długości 4–6 mm, podwieszonych na wspólnym wieszadle za pomocą cienkich nici, które po wyschnięciu stają się kruche i łatwo obłamują. Owoce są w stanie dojrzałym brunatne, wydłużone, nieco zagięte ku stronie wewnętrznej, a na stronie zewnętrznej opatrzone 5 żeberkami.

Białawy, wrzecionowaty i mięsisty.

Owoc kminkuCarvi fructus

Znany był już w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie jako środek ułatwiający trawienie potraw z nasion roślin strączkowych.

Przeciwskurczowo w obrębie przewodu pokarmowego, poprawia trawienie, działa wiatropędnie, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i laktację, działa bakteriobójczo.

Naturalny zasięg występowania:

Afryka: Tunezja;

Azja: Afganistan, Armenia, Azerbejdżan, Bhutan, Chiny (Gansu, Hebei, Qinghai, Shanxi, Sinciang, Tybetański Region Autonomiczny), Gruzja, Indie (Kaszmir, Dżammu), Iran, Irak, Mongolia, Nepal, Pakistan, Rosja (Dagestan, Kamczatka, Kaukaz Północny, Kirgistan, Syberia, Tadżykistan, Turkmenistan, Republika Ałtaju), Turcja;

Europa: Albania, Austria, Belgia, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Litwa, Łotwa, Mołdawia, Niemcy, Norwegia, Polska, Rumunia, Słowacja, Szwajcaria, Ukraina, Węgry, Włochy, oraz kraje dawnej Jugosławii.

Poza tym obszarem spotykany w uprawie lub zdziczały.

W Polsce pospolity, jest również uprawiany.