Skrzyp polny -Syberian Health

Equisetum arvense L. (Equisetum arcticum Rupr., Equisetum boreale Brongn., Equisetum campestre C.F. Schulz, Equisetum riparium Fries)

Skrzyp polny

Rodzina: Skrzypowate - Equisetaceae

Хвощ полево́й (Хвощ обыкнове́нный, Толка́чик)

Field horsetail (Common horsetail)

Liście

Są bardzo drobne, występują na pędach w okółku, otaczając węzły i wzmacniając je. Na pędzie płonnym jest ich 6–18, mają kształt czarnych ząbków z białym obrzeżeniem. Długie, cienkie i członowane rozgałęzienia boczne wyrastające z okółka to nie liście, lecz pędy.

Zarodniki

Zarodniki skrzypu polnego są kuliste, jednkowe, o średnicy około 50 μm. Każdy z nich jest wyposażony w 4 wstęgowate wyrostki (sprężyce, haptery, elatery). Wykazują one bardzo silne ruchy higroskopowe: w suchych warunkach prostują się, w mokrych zaś owijają się wokół zarodników.

Pęd płonny

Ma wysokość do 40 cm. Jest zielony i okółkowo rozgałęziony (10–12 gałązek bocznych), szorstki i żeberkowany (ma 6–19 żeberek). Pochwy są zielone, walcowate z 6–18 czarniawymi ząbkami na szczycie z białym obrzeżeniem. Odgałęzienia są pojedyncze, z 4-5 głębokimi żeberkami i pochwami o 4-5 ząbkach.

Pęd zarodnionośny

Jest soczysty, wzniesiony i nierozgałęziony, ma wysokość 10–30 cm przy średnicy 2–6 mm i zabarwienie jasnobrunatne lub czerwonawe. Na przekroju poprzecznym jest okrągły i ma lejkowato rozdęte pochwy (z 6–12 zasychającymi łuskami o kolorze od zielonawego do brunatnego). Na szczycie znajduje się jeden brunatny, tępo zakończony kłos zarodnionośny (sporofilostan) o długości 1,5–3 cm. Po ich dojrzeniu kłos obumiera.

Kłącze

Rozwija się na głębokości 25-130 cm pod ziemią. Jest długie, czołgające się, silnie rozgałęzione brunatnego koloru. Występują na nim bulwy pędowe, zawierające substancje zapasowe, z których roślina czerpie wczesną wiosną składniki potrzebne do wytworzenia pędu zarodnionośnego jeszcze przed rozpoczęciem fotosyntezy.

Surowiec zielarski

Ziele skrzypuEquiseti herba

Zastosowanie

Moczopędne, przeciwobrzękowe, odtruwające, przeciwzapalne, przeciwkrwotoczne, wzmacniające, regulujące przemianę materii. Przede wszystkim jest źródłem łatwo przyswajalnej krzemionki, która jest niezbędna do utrzymywania prawidłowej elastyczności skóry, błon śluzowych i tkanki łącznej oraz jest składnikiem włosów i paznokci. Szczególnie ważne jest to u ludzi starszych, krzemionka bowiem jest jednym z tych składników, których w organizmie ubywa wraz z wiekiem. Roztwory krzemionki ze skrzypu polnego łatwo wchłaniają się, a ich nadmiar wydalany jest z moczem. Krzemionka zapobiega tworzeniu się kamieni w układzie moczowym i miażdżycy, reguluje bowiem przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych i utrudnia odkładanie się w nich tłuszczu. Skrzyp polny zwiększa także ilość erytrocytów i hemoglobiny we krwi.

Wewnętrznie odwary z ziela stosuje się w stanach zapalnych dróg moczowych i kamicy, przy cukrzycy, obrzękach, krwawieniach z płuc, dróg moczowych, macicy i jelit, przy zaburzeniach przemiany materii, pękaniu naczyń krwionośnych, schorzeniach wątroby, chorobach skórnych, łuszczycy i wypadaniu włosów.

Zewnętrznie odwary wykorzystuje się do płukania jamy ustnej i gardła, oraz jako okłady i do przemywania oparzeń, owrzodzeń, i stanów zapalnych skóry. Świeży sok ze skrzypu tamuje krwawienia. Jest stosowany w mieszance z łopianem, chmielem, mydlnicą i rumiankiem do mycia wypadających włosów.