Len zwyczajny

Linum usitatissimum L.

Len zwyczajny

Rodzina: Lnowate - Linaceae

Лён обыкнове́нный (Лён посевно́й)

Flax (Common flax, Linseed)

Wzniesiona, prosta, cienka, naga, górą rozgałęziająca się. Ma wysokość 30-70 cm

Ulistnienie skrętoległe. Liście lancetowate, długo zaostrzone, 3 nerwowe i bez gruczołów u nasady

Działki kielicha 3-5 nerwowe, bez gruczołów na brzegach, czasami postrzępione. Mają zaostrzone i delikatnie ząbkowane krawędzie. Kielich 2-3 razy krótszy od korony. Niebieskie (czasami białe) płatki korony o długości ok. 2,5 cm

Torebki nasienne, pięciokomorowe, na szypułkach 2 – 5 razy dłuższych od owocu. Zawierają od 10 do 12 spłaszczonych oleistych nasion (patrz siemię lniane). Nasiono jest spłaszczone, o kształcie podłużnie jajowatym. Łupina nasienia jest ciemna czerwonawobrunatna lub żółta, gładka, błyszcząca. Nasiona mają 4-6 mm długości, 2-3 mm szerokości i 0,5-2 mm grubości; jeden koniec jest zaokrąglony, drugi koniec tworzy skośny szpic

Nasienie lnuSemen Lini

Ze względu na to, że śluz znajduje się w skórce, surowiec jest używany w stanie nie rozdrobnionym w postaci maceratów wodnych jako środek osłaniający w stanach zapalnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego (głównie żołądka).

Ma właściwości lekko przeczyszczające na skutek pęcznienia w jelitach. Wykazuje też podobne jak tran działanie: wzmacnia kości, poprawia widzenie, regeneruje spojówkę i reguluje ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Zewnętrznie odwary lub wyciągi są stosowane w postaci okładów i kataplazmów jako środek przeciwzapalny przy ropniach, wypryskach, wrzodach, stanach zapalnych skóry, przy trądziku pospolitym, wysypce alergicznej, świądzie skóry i odleżynach

Pochodzi z Bliskiego Wschodu, z rejonu Żyznego Półksiężyca. Obecnie w stanie dzikim nie występuje, znany jest tylko z uprawy. W Polsce jest rośliną uprawną, czasami przejściowo dziczejącą (efemerofit).